- SUBARRANDI
- SUBARRANDIRitus, memoratur in Canonibus passim. Iulianus Pontifex in sec. Decreti parte, Si quis desponsaurit uxorem vel subarraverit. Innocentius III. c. 14. de despons. impub. quidam filiam suam circiter XII. annos habentem, cuidam nobili desponsavit, qui subarravit eandem, consensu mutuô accedente etc. Recentiores Graeci ἀῤῥαβωνίζεςθαι id dixerunt; et quia eiusmodi arre (subarrare enim alius nhil est, quam arras sponsalitias dare) in monilibus plerumque consistebant, ὀρμάζει, et ὁρμάζεςθαι. vide Salmas. ad Capitolin. in Maximino Iun. c. 1. et supra ubi de Arris, Nuptialibus et Sponsalibus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.